Een politiecommissaris als stagiair bij EASI. Dat zien we niet elke dag. Ik stel hem jullie voor aan de hand van 5 vragen.
Maarten Minschart studeerde eerst Politieke Wetenschappen in Leuven en ging nadien aan de slag bij de gouverneur van Limburg. Daar leerde hij de kneepjes van de nood- en interventieplanning kennen. Een bevriende commissaris overtuigde hem na vijf jaar om de overstap naar de politie te maken en daar ging hij na een opleiding van twee jaar aan de slag als commissaris met bij de Federale Politie. Hij geeft er leiding aan het interventiekorps in Hasselt. Een team van 30 mensen dat andere diensten ondersteunt bij buitengewone evenementen zoals een grote voetbalmatch. Na zes jaar maakte hij de overstap naar de Lokale Politie van Sint-Truiden-Nieuwerkerken-Gingelom en intussen volgt Maarten de opleiding tot hoofdcommissaris. Daarbij hoort ook een stage - en die volgt hij bij EASI.
EASI intrigeerde mij al langer. De firma won jaar na jaar de award voor Great Place To Work en dat trok mij aan. EASI heeft ook een bijzondere filosofie.
In de meeste management boeken zie je twee stijlen. Ofwel heel mens georiënteerd met vaak bijna de totale vrijheid en zelfsturende teams. Ofwel heel strak en geformaliseerde structuren.
EASI zit daar tussenin. Iedereen is hier gelukkig en toch is alles hier ook heel erg georganiseerd. Dat trok mij aan omdat de politie ook een sterk formele cultuur heeft. Ik wilde weleens zien hoe beide werelden hier samenkomen.
Uiteindelijk las ik Salvatore's boek en heb ik gevraagd of ik mijn stage bij jullie mocht afwerken.
Ik wilde drie grote topics onderzoeken. Één, hoe zit het met de evaluatiecyclus. Twee, hoe zit het met interne promoties. Drie, hoe zit het met fusies en overnames. Topics die heel erg gelijklopen met hoe de zaken bij de politie gaan.
Wat betreft de evaluatiecyclus merkte ik meteen enkele opvallende zaken op. De evaluatie start bij jullie niet top-down. De vraag gaat eerst naar de medewerker zodat die zelf gaat nadenken over waar hij mee bezig is en hoe dat loopt. Bij ons wordt dit door sommigen gezien als een verplicht nummertje. Er hangt ook niets concreet aan vast en het richt zich misschien nog te veel op het negatieve.
"de evaluatie start bij jullie niet top-down"
Zonder voldoende erkenning is zo'n moment dan eigenlijk weinig waard. Ik zie dus vooral opportuniteiten op dit vlak. We moeten goed nadenken over hoe we onze eigen mensen meer kunnen betrekken, want ook bij ons zijn er heel veel mensen die kunnen én willen meedenken. Wellicht blijft het strikt geformaliseerd, maar het zal onze mensen wel meer betrokken maken bij de organisatie.
Ook op vlak van doorgroeimogelijkheden en snelheid valt dan op dat wij als organisatie toch minder wendbaar zijn wat betreft interne promotie. Het feit dat jullie medewerkers dit eigenlijk volledig zelf in de hand hebben en de mogelijke promotie kunnen koppelen aan de evaluatiemomenten, maakt dat het bijna automatisch een positief gebeuren wordt. binnen de politie is dit allemaal meer gereglementeerd. We moeten vooral inzetten op loopbaanbeheer en mensen een loopbaanpad kunnen bezorgen.
"interne promotie wordt automatisch een positief gebeuren"
Tot slot is ook het topic fusies en overnames voor mij belangrijk geweest, omdat fusies binnen de politie héél actueel zijn. Een realiteit die zich aandient en dan is het heel interessant om te zien hoe EASI daarmee omgaat. Geen enkele fusie is hetzelfde, maar de drie keywords blijven coherentie, efficiëntie en communicatie. Zeker dat laatste kan gewoon niet onderschat worden.
" transparante communicatie is niet vanzelfsprekend "
Het is heel gemakkelijk om iedereen nieuwe laptops te geven en ze met hetzelfde systeem te laten werken. Of om embleempjes te veranderen in de gang. Het is minder vanzelfsprekend om transparant te communiceren over wat wel nog kan en wat niet meer.
Coherentie en efficiëntie blijken bij jullie een goede raadgever. Is iets efficiënter? Dan doen we het vanaf nu zo. Krijgt het ene bedrijf of zone soep op woensdag? Dan krijgt vanaf nu iedereen soep op woensdag. Toch moet je je voelsprieten goed laten werken, want uit eigen ervaring weet ik: een gezamenlijke koffiepauze of doorlopend koffie halen? Kleine zaken, kunnen snel culturele clashes en grote issues worden. Het is dus zaak om die coherentie en de efficiëntie te combineren met duidelijke communicatie om onzekerheden weg te werken.
Ik denk spontaan aan twee zaken.
Ik vind het profit & loss verhaal dat heel sterk verweven zit in alles wat jullie doen, heel erg interessant, hoewel dat als politiezone minder vanzelfsprekend is. Je wordt immers wat 'geleefd'. Wij moeten het democratische recht vrijwaren om te vergaderen. In essentie is een festival als Werchter of een voetbalmatch dus eigenlijk een vergadering. Maar als Trump dan aankondigt dat hij langskomt op dezelfde dag als Werchter. Dan zitten wij natuurlijk met een probleem met mankracht.
Ongeacht dat alles, is het onze taak dat al die activiteiten in alle rust kunnen verlopen. Gelet op de risico-analyses, zetten we dus de mensen in die we nodig achten voor deze taken. We kunnen met andere woorden niet voor alles een kosten-baten analyse maken.
Toch denk ik dat ook wij hier meer mee kunnen doen. Uiteraard gaan onze acties niet alleen over centen, maar we hebben toch ook een budget en 90% daarvan zijn personeelskosten. Dan is het toch belangrijk dat we bewustzijn kunnen creëren over hoeveel euro van een zone naar bepaalde acties gaat. Wij tellen nu vooral in uren.
Iets anders is de positieve vibe die hier hangt. Uiteraard is leading by example hier belangrijk, en je kan daar op sturen. Zo vertelde Thomas mij dat het management hier in het begin zich ook als doel oplegde om minstens vijf complimenten per dag uit te delen. Nu voelt het heel natuurlijk aan voor iedereen en dat is iets dat moet groeien, maar zeker de moeite waard is om mee te nemen. Bij de politie werken we al heel erg aan het welzijn op het werk. Toch is dat niet hetzelfde als geluk op het werk. Ik geloof dat we bij ons nog meer erkenning kunnen geven aan onze collega's en dat een paar oprechte en welgemeende complimenten onze mensen veel deugd zouden doen.